Αποσπάσματα από το κείμενο:

Περισσότερο από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, στην Ελλάδα η ιδέα της μυστηριώδους και ακατανίκητης δύναμης της Ρωσσίας έχει την ευρύτερη διάδοση. Ο «μουστάκιας θα τους φάη όλους!» είναι η λαϊκή έκφραση που αναμασά διαρκώς γνωστός συνοδοιποριακός χαμαιλέων. Οι πιο απίστευτες και καταπληκτικές φήμες για την «τιτάνεια» δύναμη της Ρωσσίας κυκλοφορούν κάθε στιγμή μεταξύ των «πιστών» της σταλινικής ειδωλολατρείας.

Και το πρόβλημα συζητείται με εξαιρετική ζωηρότητα και ιδιαίτερο ενδιαφέρον: η χρεωκοπία του σταλινισμού είναι ή δεν είναι χρεωκοπία του σοσιαλισμού;

Και καθώς η ρωσσική επανάσταση έγινε κάτω από τα εμβλήματα της κοινωνικής, πολιτικής και φιλοσοφικής διδασκαλίας των ιδρυτών του επιστημονικού σοσιαλισμού, ο σταλινικός εκφυλισμός της ρωσσικής επανάστασης σημαίνει και συνεπάγεται την ταυτόχρονη χρεωκοπία και καταδίκη του συνόλου της διδασκαλίας του Μαρξ και του Έγκελς;

Είναι λοιπόν σοσιαλισμός ο σταλινισμός και μάλιστα κατά τους πιστούς η καλλίτερη ερμηνεία του;

Όπως δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από τη γνώμη που έχουν αυτοί οι ίδιοι για τον εαυτό τους, έτσι και τα καθεστώτα και οι κοινωνίες δεν κρίνονται επί τη βάσει εκείνου που διατείνονται ότι είναι. Αλλά μόνο από τα στοιχεία που τις απαρτίζουν και την ταξινόμηση των κοινωνικών ομάδων μέσα σε αυτή.

Και η στοιχειώδης ανάλυση της ρωσσικής κοινωνίας μας δίδει την εικόνα μιας πρωτοφανούς εξαθλίωσης μέσα στην οποία ζη η μεγάλη πλειοψηφία του εργαζόμενου εργατικού και αγροτικού πληθυσμού της. 700 έως 500 ρούβλια είναι το μέσο εισόδημα ενός εργάτη και 12, 15 και 20 χιλ. ρούβλια ενός γραφειοκράτη υπευθύνου κ.ο.κ. Το πρώτο είναι μεροκάματο πείνας και το δεύτερο εισόδημα προνομιούχου.

Ο σταλινισμός είναι η ιδεολογία των προνομιούχων στα χέρια των οποίων βρίσκεται ο κομματικός μηχανισμός, η κρατική οργάνωση και όλη η οργανωμένη παραγωγή και διανομή των αγαθών. Η ιδεολογία αυτή εκφράζεται κατά πρώτο λόγο από έναν υπερτροφικό εθνικισμό που εξελίσσεται σε ένα νέο ιμπεριαλισμό. Έχουμε στη Ρωσσία όχι μόνο εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αλλά και άγρια εκμετάλλευση έθνους από έθνος.

Ας προσθέσουμε και τα 8 εκατομμύρια εργατών, που εργάζονται σαν δούλοι, χωρίς να πληρώνονται κάτω από το δουλικό σύστημα των καταναγκαστικών έργων και τότε έχουμε πλήρη την εικόνα του «σοσιαλισμού» του Στάλιν ο οποίος κατά παράδοξο τρόπο ομοιάζει καταπληκτικά με το «σοσιαλισμό» του Χίτλερ.

Απέναντι στην αρχή του Μαρξ ότι η οργάνωση της σοσιαλιστικής κοινωνίας θα είναι έργο αυτών των ίδιων των εργατών, ο σταλινισμός κατήργησε κάθε δυνατότητα συμβολής των εργατών, κάθε συνδικαλιστική ελευθερία, κάθε στοιχειώδη δημοκρατική ελευθερία. Αντί της «δημοκρατίας της άπειρης πλειοψηφίας», όπως ονόμαζε ο Μαρξ τη δικτατορία του προλεταριάτου, ο σταλινισμός καθιέρωσε την πιο ωμή δικτατορία της γραφειοκρατίας πάνω στο προλεταριάτο. Αντί της αρχής του αιρετού και ανακλητού, παντού επιβλήθηκε ο εκ των άνω διορισμός. Αντί της βαθμιαίας ελάττωσης της κρατικής εξουσίας, το γραφειοκρατικό τέρας πήρε τη μορφή μιας υπερσυγκεντρωμένης μηχανής από την οποία εξαρτώνται τα πάντα. Η δεσπόζουσα φιλοσοφία δεν συνάγεται από τις αρχές του σοσιαλισμού κατά τις οποίες η επιστήμη και η αλήθεια είναι το έμβλημα της νίκης, αλλά από την ισουϊτική αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» επί τη βάσει των οποίων ξεριζώθηκε κάθε ιδεολογική βλάστηση και κάθε πνευματική άνθηση.

Πρόκειται λοιπόν για μια πρωτοφανή απάτη προορισμένη μόνο για τον φτωχό κόσμο του εξωτερικού ο οποίος δυσαρεστημένος από τη ζωή του ονειρεύεται μια κοινωνία σοσιαλιστική, ανώτερη από τη σημερινή, κοινωνία των εργαζομένων.

Ούτε «άκρα αριστερά» ούτε καν «αριστερά» του εργατικού κινήματος δεν αποτελεί ο σταλινισμός.

Είναι απλούστατα μια αντιδραστική εκδήλωση, μιας αποτυχημένης απόπειρας που εμπόδισε το σοσιαλισμό να γίνει πραγματικότητα σε μια ολόκληρη σειρά χωρών.